توجه شما را به این گزارش که تارنمای امرداد به زبان شیرین پارسی تهیه کرده جلب می کنیم.
طرح سنگفرش کردن جلو آرامگاه خواجه اهل راز «حافظ شیرین سخن» و خیابان ادبیات به چهارراه حافظیه پس از گذشت نزدیک به سه سال با فراز و نشیب و حاشیه های بسیار و هزینه ای بیش از سه میلیارد تومان، سرانجام با شکست رو‌به‌رو شده و هرکدام از مدیران شهری نیز در سخنان خود با گفته‌های غیر کارشناسی و نپذیرفتنی(:غیرمنطقی) در پِی پاسخ آن بر می آیند.
به گزارش اَمرداد، این رُخداد ناخجسته در حالی روی داده است که در طرح نخستین آن بنا بود که هر دو سوی این خیابان بسته شده و به پیاده رو دگرگون(:تبدیل) شود تا هم چهره‌ی زیبایی به این گذر داده شود و هم مردم شیراز و گردشگران با «خواجه اهل راز» همنوا شده و با او نزدیک‌تر و دمساز شوند. اما این طرح بدون مطالعات کافی و کارشناسی از سر گرفته شد و در فرجام تنها به پایان رساندن این طرح برای مدیران شهرداری ارزش و اهمیت پیدا کرد تا به گفته‌ای این کار از سر آن‌ها رفع شود.
نکته‌ی در خُور نگرش(:قابل تامل) این است که، شهردار شیراز، در میدان آشکار(:صحن علنی) شورای شهر شیراز، بی پرده گفته بود، جانشین(:معاون) اجرایی شهرداری منطقه سه بدون هماهنگیِ با من این کار را آغاز کرده و دیگر نمی‌توانستیم آن را بند آوریم(:متوقف کنیم).
علیرضا پاک فطرت، ادامه داده بود، این گذر باید به پیاده‌رو دگرگون شود و اگر این طرح را به سازمان «یونسکو» ببریم بی‌گمان پاداشی(:جایزه‌ای) به شهردار شیراز خواهد رسید. (خبرگزاری مهر، یکم بهمن 1391)
از سوی دیگر و با توجه به این که همه‌ی این کارها برای گرامی داشت چکامه‌سرای نامدار شیرازی «حافظ» و هر چه بهتر شدن این جایگاه بوده، بایسته(:ضروری) بود که سازمان میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی نیز، طرحی را آماده کرده و خود در آن همکاری و همدستی(:مشارکت) داشته باشد. اما نه تنها این سازمان هیچ‌گونه همدستی‌ای نداشته، بلکه حتا هیچ طرحی هم ارایه نداده و با آسودگی از کنار این مهم گذشته است و یا اگر هم همکاری‌هایی بوده، بسیار کم‌رنگ و بی‌نتیجه بوده است و گواه این سخنان وضعیت بسیار دردناک و غم‌بار این گذر است که افزون‌بر پدید آوردن چهره‌ی زشت و ناخوشایند آن، هزینه ی بسیار هنگفتی را روی دست مردم شیراز انداخته است و جا دارد که مدیران رَده بالای استانی و حتا کشوری، لغزشکاران(:متخلفان) را از کار برکنار کرده و بازخواست کنند.
چیز دیگری که باید از آن نام برد این است که، شهردار منطقه سه شیراز، حسام قلعه‌دار به خبرگزاری‌ها گفته بود که، بر پایه ی مصوبه‌ی شورای ترافیک شهر، پس از به فرجام رساندن سنگفرش این خیابان، هیچ خودرویی در آن رفت‌و آمد نخواهد کرد.(خبرگزاری فارس، 29 بهمن 1392)
با این همه پیگیری‌های ما در دو روز گذشته با مدیران شهرداری، میراث فرهنگی و اداره‌ی کل ارشاد و فرهنگ اسلامی که ساختمان آن در همین گذر است به نتیجه‌ای نرسیده و بدون پاسخ ماند!
رویداد غم‌انگیز در این میان این است که، مهرماه امسال مدیر کل اداره‌ی ارشاد این خیابان را به «گذر هنر» دگرگون کرده و برنامه‌های درخور و ارزنده‌ای هم در آن اجرا کرد و تبلیغات بسیاری هم برای این کار انجام گرفت، ولی به این طرح که می‌توانست دست کم، مَرهمی بر زخم های تن آن باشد توجهی نشد و این خیابان با وجود اعتراض‌های این مدیر همچنان به جایگاه رفت و آمد خودروها دگرگون شده است.
به گزارش امرداد، این گذر که می‌توانست به یکی از زیباترین خیابان‌های کشور دگرگون شود، با طرحی نامناسب و نسنجیده و غیرکارشناسی بدون همخوانی با کاربری‌های موجود اجرا گردید که البته در اجرا هم با دشواری‌ها و حاشیه‌های بسیاری همراه شد که سرانجام به لکه‌ی ننگی بر دامان شهر خوش آوازه‌ی شیراز دگرگون شد و باید در هنگام گذر از مسیر عابر پیاده سنگفرش شده، مراقب باشید تا با خودروها و به‌ویژه موتور سیکلت‌ها برخورد نکنید و به همین شوَند(:دلیل) مردم، بهره‌گیری از پیاده‌رو را برای رفت و آمد به سنگفرش ترجیح می‌دهند.
نکته‌ی در خُور نگرش(:قابل تامل) این است که، شهردار شیراز، در میدان آشکار(:صحن علنی) شورای شهر شیراز، بی پرده گفته بود، جانشین(:معاون) اجرایی شهرداری منطقه سه بدون هماهنگیِ با من این کار را آغاز کرده و دیگر نمی‌توانستیم آن را بند آوریم(:متوقف کنیم).
علیرضا پاک فطرت، ادامه داده بود، این گذر باید به پیاده‌رو دگرگون شود و اگر این طرح را به سازمان «یونسکو» ببریم بی‌گمان پاداشی(:جایزه‌ای) به شهردار شیراز خواهد رسید. (خبرگزاری مهر، یکم بهمن 1391)
از سوی دیگر و با توجه به این که همه‌ی این کارها برای گرامی داشت چکامه‌سرای نامدار شیرازی «حافظ» و هر چه بهتر شدن این جایگاه بوده، بایسته(:ضروری) بود که سازمان میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی نیز، طرحی را آماده کرده و خود در آن همکاری و همدستی(:مشارکت) داشته باشد. اما نه تنها این سازمان هیچ‌گونه همدستی‌ای نداشته، بلکه حتا هیچ طرحی هم ارایه نداده و با آسودگی از کنار این مهم گذشته است و یا اگر هم همکاری‌هایی بوده، بسیار کم‌رنگ و بی‌نتیجه بوده است و گواه این سخنان وضعیت بسیار دردناک و غم‌بار این گذر است که افزون‌بر پدید آوردن چهره‌ی زشت و ناخوشایند آن، هزینه ی بسیار هنگفتی را روی دست مردم شیراز انداخته است و جا دارد که مدیران رَده بالای استانی و حتا کشوری، لغزشکاران(:متخلفان) را از کار برکنار کرده و بازخواست کنند.
چیز دیگری که باید از آن نام برد این است که، شهردار منطقه سه شیراز، حسام قلعه‌دار به خبرگزاری‌ها گفته بود که، بر پایه ی مصوبه‌ی شورای ترافیک شهر، پس از به فرجام رساندن سنگفرش این خیابان، هیچ خودرویی در آن رفت‌و آمد نخواهد کرد.(خبرگزاری فارس، 29 بهمن 1392)
با این همه پیگیری‌های ما در دو روز گذشته با مدیران شهرداری، میراث فرهنگی و اداره‌ی کل ارشاد و فرهنگ اسلامی که ساختمان آن در همین گذر است به نتیجه‌ای نرسیده و بدون پاسخ ماند!
رویداد غم‌انگیز در این میان این است که، مهرماه امسال مدیر کل اداره‌ی ارشاد این خیابان را به «گذر هنر» دگرگون کرده و برنامه‌های درخور و ارزنده‌ای هم در آن اجرا کرد و تبلیغات بسیاری هم برای این کار انجام گرفت، ولی به این طرح که می‌توانست دست کم، مَرهمی بر زخم های تن آن باشد توجهی نشد و این خیابان با وجود اعتراض‌های این مدیر همچنان به جایگاه رفت و آمد خودروها دگرگون شده است.
به گزارش امرداد، این گذر که می‌توانست به یکی از زیباترین خیابان‌های کشور دگرگون شود، با طرحی نامناسب و نسنجیده و غیرکارشناسی بدون همخوانی با کاربری‌های موجود اجرا گردید که البته در اجرا هم با دشواری‌ها و حاشیه‌های بسیاری همراه شد که سرانجام به لکه‌ی ننگی بر دامان شهر خوش آوازه‌ی شیراز دگرگون شد و باید در هنگام گذر از مسیر عابر پیاده سنگفرش شده، مراقب باشید تا با خودروها و به‌ویژه موتور سیکلت‌ها برخورد نکنید و به همین شوَند(:دلیل) مردم، بهره‌گیری از پیاده‌رو را برای رفت و آمد به سنگفرش ترجیح می‌دهند.
