همبستگی شهروندان در این حادثه ستودنی بود و به عکس عادت مالوف، که بازار عکس های سلفی و کنجکاوی برای دانستن چرائی و چگونگی حادثه داغ است، در این حادثه کسی سوال نکرد که چرا یکی بناری و یکی قشقائی هست.
تابناک کهگیلویه و بویراحمد ،
آنچه که در زیر آورده شده است یادداشت ارسالی مخاطبان تابناک کهگیلویه و
بویراحمد است و تابناک کهگیلویه و بویراحمد ، آن را تایید یا تکذیب نمی
کند. شما هم می توانید نظر خود را در تایید یا تکذیب این مطلب بیان کنید.
انفجار لبنان و درس هایش
بهنام عکاشه :انفجار در محله لبنان گچساران به قدری دردناک بود که بهت ناشی از آن بعد از چند روز هنوز در فضای جامعه مشاهده می شود.
اما درس هائی از اتفاقات این چند روز می توان گرفت که نمی توان به سادگی از آن گذشت؛
الف؛ همبستگی شهروندان در این حادثه ستودنی بود و به عکس عادت مالوف، که بازار عکس های سلفی و کنجکاوی برای دانستن چرائی و چگونگی حادثه داغ است، در این حادثه کسی سوال نکرد که چرا یکی بناری و یکی قشقائی هست. در روز حادثه همه فهمیدند که لر و ترک چگونه با هم در یک خانه می توانند زندگی نمایند و مهم تر از آن اینکه با هم بمیرند.
ب؛ نوع رفتار گچسارانی ها چه در محل حادثه و چه در بیمارستان حاکی از نگرشی جدید در مردم است که باید ان را به فال نیک گرفت و آن را تعمیم به باقی امور داد.
رفتار حرفه ای آتش نشانی، اورژانس، فوریت ها و پزشکان و پرسنل بیمارستان نیز ستودنی بود. حضور فعال مسئولین خاصه فرماندار هم نباید از نظر دور نگاه داشته شود.
ج؛ رفتار رسانه ها در این موضوع کاملا متین و البته مبتنی بر نگاهی انسانی بود. همه دیدند در این واقعه کمترین تصویری در رسانه ها منتشر گردید و کمترین سوء استفاده واقع شد و سعی در مقصر کردن این و آن.
به عکس رسانه های رسمی، برخی در رسانه های غیررسمی و فضای مجازی سعی در تخریب برخی مسئولین و مدیران شهری فعلی و سابق نمودند.
واقع این است چنین حوادثی در همه جای دنیا اتفاق می افتد. اینکه بخواهیم کسی را در این واقعه ذبح نمائیم تا حقیقتی را پنهان نمائیم غیراخلاقی، غیرشرعی و به دور از اخلاق انسانی است.
د؛ واقع این است که سیستم بافت فرسوده گچساران به تدریج دارد به بافت رو به زوال شهری تبدیل می شود و این نه تنها یک حادثه که یک هشدار بود.
زوال بافت قدیم گچساران بویژه درلبنان، کیامرثی، سادات و رادک چیزی است که دارد اتفاق می افتد و همه به خطرات ناشی از آن پی برده اند.
نمی توان با تصمیمات آنی و بدون تحلیل های بر پایه کارشناسی به مبارزه با آن رفت.
حتی طرح فوق العاده ارائه تسهیلات دکتر تاجگردون نیز بدون نظارت، امکان نتایج معکوس را فراهم می نماید.
در نظرگرفتن تبعات اجتماعی و عواقب حتی سیاسی چنین طرح هائی می بایست از اولویت های تحقیقات باشد.
باید در نظر گرفت که بازسازی خانه ها بدون بدون نظارت کافی می تواند فجایعی عمیق تر بوجود آورد.
گزارشاتی از فقدان توجه به عرض کوچه ها، نقشه های بدون کارشناسی و صرفا مطابق میل صاحبین خانه ها، فقدان پیش بینی سامانه فاضلاب شهری در نقشه ها رسیده که در صورت صحت اخبار خوبی نیستند.
ه؛ مصاحبه حاج رحیمی فرماندار اما نکاتی در برداشت که موجب نگرانی شد؛
رحیمی در گفت و گو با علیمراد کاظمپور گفت: دو نفر از مصدومین به وسیله بالگرد و آمبولانس به یاسوج، دو نفر دیگر از طریق آمبولانس به شهرستان گناوه اعزام شده‌اند. همچنین بالگرد استان فارس به گچساران آمده و در اعزام دو مصدوم دیگر به شیراز با ما همکاری لازم را به عمل آورده است.
چگونه است که هنوز بعد از هشتاد سال داشتن فرودگاه و هلال احمر و شیر و خورشید ما هنوز از فرستادن بیماران مان با هلی کوپتر خود درمانده ایم؟
چگونه است در حالی که این همه منابع مالی با مشقت های فزاوان به گچساران سرازیر می گردد مسئولین بهداشتی و درمانی ما در اولویت بندی و تخصیص امکانات و اعتبارات عاجز می باشند؟
یعنی شرکت نفت، هلال احمر و بیمارستان های ما نمی توانند هلی کوپتر داشته باشند تا از یاسوج و شیراز بیاوریم؟
چرا امکانات شرکت نفت نبایستی در خدمت شهروندان قرار گیرد؟ البته از برخی محذورات و مسئولیت ها آگاهی دارم ولی چگونه است که می شود ساعت ها هلی کوپترهای مان عکاسان و خبرنگاران را دور شهر بگردانند ولی برای یکی دوساعت نشود هلی کوپتر داد؟ این البته ربطی به این موضوع ندارد و شهروندان عزیز آسیب دیده از قبل این موضوع آسیبی ندیدند ولی در نظر بگیریم مواردی را که ثانیه ها هم اهمیت پیدا می کنند آنوقت...
در هرحال تلخی حادثه لبنان تا همیشه بر کام گچسارانی ها خواهد ماند اما به عنوان یک روزنامه نگار وظیفه دارم این موضوع را تحلیل و خوب و بد واقعه را به مخاطبین عرضه نمایم.
الف؛ همبستگی شهروندان در این حادثه ستودنی بود و به عکس عادت مالوف، که بازار عکس های سلفی و کنجکاوی برای دانستن چرائی و چگونگی حادثه داغ است، در این حادثه کسی سوال نکرد که چرا یکی بناری و یکی قشقائی هست. در روز حادثه همه فهمیدند که لر و ترک چگونه با هم در یک خانه می توانند زندگی نمایند و مهم تر از آن اینکه با هم بمیرند.
ب؛ نوع رفتار گچسارانی ها چه در محل حادثه و چه در بیمارستان حاکی از نگرشی جدید در مردم است که باید ان را به فال نیک گرفت و آن را تعمیم به باقی امور داد.
رفتار حرفه ای آتش نشانی، اورژانس، فوریت ها و پزشکان و پرسنل بیمارستان نیز ستودنی بود. حضور فعال مسئولین خاصه فرماندار هم نباید از نظر دور نگاه داشته شود.
ج؛ رفتار رسانه ها در این موضوع کاملا متین و البته مبتنی بر نگاهی انسانی بود. همه دیدند در این واقعه کمترین تصویری در رسانه ها منتشر گردید و کمترین سوء استفاده واقع شد و سعی در مقصر کردن این و آن.
به عکس رسانه های رسمی، برخی در رسانه های غیررسمی و فضای مجازی سعی در تخریب برخی مسئولین و مدیران شهری فعلی و سابق نمودند.
واقع این است چنین حوادثی در همه جای دنیا اتفاق می افتد. اینکه بخواهیم کسی را در این واقعه ذبح نمائیم تا حقیقتی را پنهان نمائیم غیراخلاقی، غیرشرعی و به دور از اخلاق انسانی است.
د؛ واقع این است که سیستم بافت فرسوده گچساران به تدریج دارد به بافت رو به زوال شهری تبدیل می شود و این نه تنها یک حادثه که یک هشدار بود.
زوال بافت قدیم گچساران بویژه درلبنان، کیامرثی، سادات و رادک چیزی است که دارد اتفاق می افتد و همه به خطرات ناشی از آن پی برده اند.
نمی توان با تصمیمات آنی و بدون تحلیل های بر پایه کارشناسی به مبارزه با آن رفت.
حتی طرح فوق العاده ارائه تسهیلات دکتر تاجگردون نیز بدون نظارت، امکان نتایج معکوس را فراهم می نماید.
در نظرگرفتن تبعات اجتماعی و عواقب حتی سیاسی چنین طرح هائی می بایست از اولویت های تحقیقات باشد.
باید در نظر گرفت که بازسازی خانه ها بدون بدون نظارت کافی می تواند فجایعی عمیق تر بوجود آورد.
گزارشاتی از فقدان توجه به عرض کوچه ها، نقشه های بدون کارشناسی و صرفا مطابق میل صاحبین خانه ها، فقدان پیش بینی سامانه فاضلاب شهری در نقشه ها رسیده که در صورت صحت اخبار خوبی نیستند.
ه؛ مصاحبه حاج رحیمی فرماندار اما نکاتی در برداشت که موجب نگرانی شد؛
رحیمی در گفت و گو با علیمراد کاظمپور گفت: دو نفر از مصدومین به وسیله بالگرد و آمبولانس به یاسوج، دو نفر دیگر از طریق آمبولانس به شهرستان گناوه اعزام شده‌اند. همچنین بالگرد استان فارس به گچساران آمده و در اعزام دو مصدوم دیگر به شیراز با ما همکاری لازم را به عمل آورده است.
چگونه است که هنوز بعد از هشتاد سال داشتن فرودگاه و هلال احمر و شیر و خورشید ما هنوز از فرستادن بیماران مان با هلی کوپتر خود درمانده ایم؟
چگونه است در حالی که این همه منابع مالی با مشقت های فزاوان به گچساران سرازیر می گردد مسئولین بهداشتی و درمانی ما در اولویت بندی و تخصیص امکانات و اعتبارات عاجز می باشند؟
یعنی شرکت نفت، هلال احمر و بیمارستان های ما نمی توانند هلی کوپتر داشته باشند تا از یاسوج و شیراز بیاوریم؟
چرا امکانات شرکت نفت نبایستی در خدمت شهروندان قرار گیرد؟ البته از برخی محذورات و مسئولیت ها آگاهی دارم ولی چگونه است که می شود ساعت ها هلی کوپترهای مان عکاسان و خبرنگاران را دور شهر بگردانند ولی برای یکی دوساعت نشود هلی کوپتر داد؟ این البته ربطی به این موضوع ندارد و شهروندان عزیز آسیب دیده از قبل این موضوع آسیبی ندیدند ولی در نظر بگیریم مواردی را که ثانیه ها هم اهمیت پیدا می کنند آنوقت...
در هرحال تلخی حادثه لبنان تا همیشه بر کام گچسارانی ها خواهد ماند اما به عنوان یک روزنامه نگار وظیفه دارم این موضوع را تحلیل و خوب و بد واقعه را به مخاطبین عرضه نمایم.