بقعه امامزاده‌ ابراهیم (ع) نگین معنوی طالقان

در استان البرز تعداد 115 زیارتگاه وجود دارد که قریب به 90 بقعه آن متعلق به امامزادگان و 25 بقعه آن آرامگاه بزرگان و 10 بقعه، مقبره علمای محلی و زیارتگاه‌های متفرقه و نظرگاه‌ها و قدمگاه‌های منسوب به ائمه است.
از مجموع بقاع فوق تنها 32 بقعه به ثبت آثار ملی و تاریخی رسیده  که یکی از این اماکن متبرکه، بقعه امامزاده ابراهیم (ع) است.
داخل قابى که درون بقعة امامزاده نصب شده، شجرة امامزاده را چنین بیان مى‏کند: «السّلام علیک یا امامزاده ابراهیم على ابن ابوالفضل العبّاس امیرالمؤمنین».
این بقعه متبرکه در میان قبرستان قدیمی و در ضلع جنوبی روستای اوچان طالقان و خارج از بافت مسکونی روستا قرار گرفته، اما چون نگینی مورد توجه اهالی این روستا و دیگر مردم است.
ورودی این بقعه از ضلع جنوب و از جبهه باز ایوان، که با نرده‌ای فلزی و سبزرنگ محصور شده، امکانپذیر است.
در این ضلع باز ایوان، سه ستون چوبی با مقطع چهارگوش که یکی از وسط و دوتای دیگر در کنج‌ها واقع شده‌اند، دیده می‌شود.
در دیوار ضلع شمالی ایوان، دو طاقچه هر یک به عرض و ارتفاع مساوی 70 سانتی‌متر تعبیه شده و در داخل آنها وسایل روشنایی و پخت و پز قرار دارد.
این بنا در سال 81 به ثبت آثار ملی و تاریخی رسیده است.
بقعه این امامزاده در روستای تکیه ناوه در ضلع جنوبی رودخانه شاهرود، جاده شرقی - غربی طالقان و در دامنه شمالی ارتفاعات جنوبی منطقه طالقان واقع شده است.
بر اساس این گزارش، از آن جایی که شخص مدفون شده را از فرزندان حضرت عباس (ع) می‌دانند، لذا این بقعه بسیار مورد توجه ساکنان این روستا است و زائران بسیاری دارد.
امامزاده ابراهیم (ع) در مرکز بافت قدیمی روستای تکیه ناوه واقع شده است و بنای این امامزاده شامل برج مقبره شکلی است که در حال حاضر، از داخل مدور به نظر می‌رسد.
بر اساس این گزارش، در یکی دو دهه اخیر برای آبادانی این مقبره اقداماتی انجام شده است.
با توجه به ویژگی‌های معماری بنای مقبره امامزاده ابراهیم در روستای تکیه ناوه و یافتن سفال‌هایی در قبرستان شرقی روستا، قدمت این محل را در قرون اولیه اسلام تعیین کرده‌اند.
در 280 متری ضلع جنوب شرقی روستای تکیه ناوه و امامزاده ابراهیم، درخت سرو کهنسالی وجود دارد که به نظر می‌رسد بالغ بر 800 سال از عمر آن می‌گذرد.
بخشی از این درخت کهنسال خشکیده، بخشی از تنه اصلی نیز شکاف برداشته و افتاده است و بخش عمده ریشه آن بر اثر فرسایش تپه‌ای که درخت روی آن قرار دارد از خاک بیرون افتاده است.
اهالی این روستا این درخت را چهل دختران می‌نامند.