معاون اداره سلامت اجتماعی، اعتیاد و روان وزارت بهداشت از برنامه این وزارتخانه برای گسترش مراکز ترک الکل به صورت ادغام یافته با مراکز متادون درمانی خبر داده است. علی اسدی به ایسنا گفته: « مراکز ترک الکل فعلاً در مراکزی که درمان متادون را انجام می‌دهند، فعالیت می‌کنند؛ چراکه الکل نیز مانند مواد مخدر و ... نوعی اعتیاد است و برای ترک آن مراکز جداگانه ایجاد نمی‌کنیم که از هزینه‌های اضافی پیشگیری شود.»
شاید این حرف‌ها خیلی‌ها را خوشحال کند اما برای کارشناسان این حوزه یادآور یکی از قدیمی‌ترین مشکلات حوزه اعتیاد در ایران است یعنی نادیده گرفتن یکی از شایع‌ترین اعتیادها که همان اعتیاد به الکل محسوب می‌شود. بسیاری از کارشناسان معتقدند از آنجایی که مصرف الکل در کنار تمام آسیب‌های اجتماعی که به وجود می‌آورد یکی از محرمات تأکید شده در اسلام است عده‌ای از مسئولان ترجیح می‌دهند خیلی درباره آمار اعتیاد به آن در ایران حرف نزنند اما این حرف نزدن در طول سال‌های گذشته نه‌تنها مشکل را حل نکرده است بلکه کار را به‌جایی رسانده که بعد از سال‌ها تجربه مندی سیستم پیشگیری و درمان اعتیاد کشور، هنوز به تعداد انگشتان دست هم مرکز حرفهای درمان اعتیاد به الکل نداریم. وقتی عمق این بحران را بیشتر متوجه می‌شوید که حرفهای معاون سابق درمان وزارت بهداشت را بشنوید. علی‌اکبر سیاری به تابناک می‌گوید: «متأسفانه ما در کشور در زمینه درمان اعتیاد به الکل شدیدا ضعیف عمل کرده‌ایم. در حالی که طبق آمارهای سال گذشته 200 سالانه میلیون لیتر انواع مشروبات الکلی در کشور مصرف می‌شود که بخشی از آنها تولید داخل هستند و بخشی دیگر به صورت قاچاق وارد کشور می‌شوند.»
او ادامه می‌دهد: «این آمار بسیار بالایی است و به این معنی است که سرانه مصرف الکل در کشور نزدیک به دو و نیم لیتر باشد.» سیاری می‌گوید: «اگرچه تعداد دائم‌الخمرهای ایران نسبت به میانگین جهانی کمتر است اما به هر حال رقمی که ما حس می‌زنیم نزدیک به 130 هزار نفر باشد قابل کتمان نیست و باید برای کمک به این افراد بیش از گذشته تلاش کنیم.»
اسماعیل کریمی، پزشک عمومی که یکی از کسانی ست که در یک مرکز ترک اعتیاد به‌عنوان پزشک ناظر فعالیت می‌کند درباره امکانات ترک اعتیاد به مشروبات الکلی می‌گوید: «اساسا اعتیاد به الکل در کشور ما چندان جدی گرفته نمی‌شود. متأسفانه ما آن‌قدر این موضوع را اخلاقی کرده‌ایم که دیگر به ابعاد اعتیادی آن نگاه نمی‌کنیم و صرفاً کسی را که دائم‌الخمر‌است طرد کرده یا شماتت می‌کنیم در حالی که اعتیاد به الکل هم مانند اعتیاد به مواد مخدر بسیار سخت ترک می‌شود و ترک آن‌هم علائمی مشابه با مواد مخدر دارد.»
او دخالت پزشک در این موضوع را لازم می‌داند و می‌گوید: «کمتر معتاد به الکلی را می‌توان یافت که بدون کمک گرفتن از پزشک بتواند آن را ترک کند. در حالی که مراکز دولتی کمک‌های بسیار کمی در اختیار معتادان به الکل قرار می‌دهند و آنها باید به مراکز و مطب‌های خصوصی مراجعه کنند که هر شخصی از عهده مخارج آنها بر‌نمی‌آید.»
