معاون اداره کل میراث فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری مازندران گفت: منطقه جنگلی لفور یکی از مناطق دیدنی شهرستان سوادکوه شمالی است که با داشتن چشمه‌سارها، رودها، نهرها و مناظر بی‌نظیر طبیعی، از بدیع‌ترین چشم‌اندازها برخوردار بوده و در زمان تعطیلات، سالانه گردشگران بی‌شماری را به خود جذب می‌کند.
مهران حسنی در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران ایسنا با اشاره به موقعیت جغرافیای شهرستان سوادکوه، گفت: این شهرستان در ناحیه البرز مرکزی و در مجاورت استان سمنان قرار گرفته که از سمت شمال به شهرستان قائمشهر، از سمت جنوب به شهرستان فیروزکوه در استان تهران و استان سمنان، از سمت غرب به شهرستان بابل و از سمت شرق به شهرستان ساری و ارتفاعات دودانگه و دهستان چاشم در شهرستان مهدیشهر محدود است.
وی افزود: سوادکوه تنها شهرستان فاقد اراضی جلگه‌ای و کم جمعیت مازندران است اما به واسطه گسترش خدمات شهری در شیرگاه، زیراب و پل سفید و برخورداری از معادن غنی ذغال سنگ با مدیریت شرکت البرز مرکزی و تأسیس پردیس دانشگاه شهید بهشتی زیرآب و دانشگاه آزاد اسلامی در سوادکوه، روند توسعه صنعتی و گردشگری آن در سال‌های اخیر فزاینده بوده است.
شهرستان سوادکوه که از ترکیب و توسعه ی فضاهای روستایی مناطق دره ای و کوهستانی شکل گرفته است، از مناظر زیبای طبیعی، اعتدال آب وهوا و پوشش گیاهی انبوه برخوردار است و با توجه به آثار دیدنی و تاریخی نظیر پل ورسک، غارهای مختلف، پل شاپور در شیرگاه به یکی از کانون‌های جذب گردشگران تبدیل شده است.
معاون اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری مازندران با اشاره به پیشینه تاریخی این شهرستان گفت: نام این منطقه از واژه هند و ایرانی سو، زئو، دئو گرفته شده که معادل واژه فارسی روشنایی است. واژه سات نیز در اغلب نقاط مازندران به جای واژه صاف و روشن به کار می رود. عده ای نیز بر این عقیده اند که نام سوادکوه از کوه سوات گرفته شده که در جنوب شرقی روستای چرات در دهستان ولوپی واقع شده و در ارتفاعات آن آثاری از تمدن قدیم مشاهده می شود که احتملا به دلیل استقرار حاکمان قدیم سوادکوه بر جای مانده است.
وی ادامه داد: کشفیات باستان شناسی به همراه اسناد و مکتوبات تاریخی حاکی از آن است که سوادکوه از نواحی کهن طبرستان و ایران بوده و انسجام بافت فرهنگی و اجتماعی آن در دوران اساطیری ایران ریشه دارد. مورخینی مانند ابن اسفندیار تا قبل از قرن دهم هجری قمری آن را جزئی از تپورستان در ایالت فرشوادگر ذکر کرده‌اند که از شرق تا جرجان ، از غرب تا دیار آذربایجان، از جنوب تا نواحی ری، قومس و دامغان وسعت داشت.
حسنی اظهارکرد: در شاهنامه فردوسی و اوستا آمده است که سوادکوه درگذشته محل زندگی انسان‌های متمدنی بوده که آیین دیوسنایی داشته‌اند. نشانه‌هایی نیز از آیین میترائیسم و مهرپرستی در قرون اولیه میلادی و اواسط حکومت پادشاهان ساسانی، در این ناحیه وجود داشت.
وی افزود: ساکنان این ناحیه به دلیل وضعیت طبیعی منطقه در بدو ورود سپاهیان عرب به ایران، سالیان متمادی با آنها و عوامل خلفای اموی مبارزه کرده و حتی تا قرن چهارم هجری به زبان پهلوی سخن می گفته و با خط پهلوی کتابت می‌کرده اند. کتیبه‌ای نیز به خط پهلوی ساسانی در بنای باستانی برج لاجیم بر جای مانده که مربوط به قرن پنجم هجری قمری است. سرانجام اهالی منطقه با اختیار دین جدید را پذیرفته و به اسلام علوی روی آوردند.
معاون اداره کل میراث فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری مازندران با اشاره به جاذبه‌های گردشگری، تاریخی و فرهنگی سوادکوه شمالی گفت: منطقه جنگلی لفور یکی از مناطق دیدنی شهرستان سوادکوه شمالی است که با داشتن چشمه‌سارها، رودها، نهرها و مناظر بی‌نظیر طبیعی و از بدیع‌ترین چشم‌اندازها برخوردار بوده و در زمان تعطیلات، سالانه گردشگران بی‌شماری را به خود جذب می‌کند.
وی ادامه داد: این منطقه با برخورداری از امکانات مناسب اقامتی و پذیرائی، دارای روستاهای زیبای بورخانی، گشنیان، نفت‌چال، چاکسر، اسبوکلا، گالش‌کلا، میرارکلا، غوزک رودبار، امامکلا، کالیکلا، مرزی‌دره و عالم‌کلا است و از همه گردشگران دلربایی می‌کند.