به گزارش فرادید، متأسفانه، لاک‌پشت نرم غول‌پیکر آسیایی (یا کانتور) به شدت در معرض انقراض است چون جمعیت آن به دلیل تخریب زیستگاه، گرفتار شدن در تورهای ماهیگیری و شکار شدن بخاطر گوشتی که دارد، کاهش یافته است.
اما حافظان محیطزیست حین یافتن راه‌هایی برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد این گونه و حفاظت از آن با مشکلی مواجه شده‌اند: این لاک‌پشت‌ها به شدت گریزان هستند و بیشتر اوقات خودشان را در شن‌های زیر رودخانه‌های بومی جنوب و جنوب‌شرقی آسیا دفن می‌کنند.
بنابراین، به گفته‌ی دکتر فرانسوا کابادا-بلانکو، نویسنده‌ی این مطالعه، محققان به جوامع نزدیک رودخانه چاندراگیری در کرالای هند مراجعه کردند: «به دنبال چندین تلاش ناموفق برای ردیابی یکی از آن‌ها با استفاده از روش‌های مرسوم بررسی زیست‌محیطی، ما با بهره‌گیری از دانش محلی رویکرد متفاوتی را در پیش گرفتیم.»
«تیم به رهبری آیوشی جین توانست جامعه افراد محلی را به نحو مؤثری درگیر این مطالعه کند، طوری که آن‌ها اطلاعات تاریخی و مشاهداتشان را به اشتراک گذاشتند، سرنخ‌هایی در مورد رویدادهای جاری ارائه کردند و حتی در رهاسازی لاک‌پشت‌هایی که به‌طور تصادفی در تور صید گرفتار شده بودند، کمک کردند.»
در نتیجه‌ی این همکاری، تیم نخستین مدرک لانه‌سازی لاک‌پشت ماده و جمعیت زادآور آن را کشف کرد. آن‌ها حتی توانستند تعدادی تخم را از لانه‌های سیل‌زده نجات دهند و بچه‌های آن‌ها را در رودخانه رها کنند.
یک بچه لاک‌پشت از گونه لاک‌پشت نرم غول‌پیکر آسیایی که تازه از تخم بیرون آمده
این یک گام مهم برای حفاظت از این گونه مخفی است. گروه حفاظت اکنون در حال ایجاد یک مکان برای تخم‌گذاری و نگهداری در این منطقه است. نویسندگان بر اهمیت دانش محلی و نقش مهم آن در دستیابی به این هدف تاکید می‌کنند: «تمایل افراد محلی به مشارکت در این کار، پشتوانه پروژه ما است و به ما اجازه می‌دهد نه تنها نگاه‌های اجمالی به لاک‌پشت‌ها، بلکه شواهدی از جمعیت زادآور آن‌ها را ثبت کنیم، کشفی که روایت گونه‌ای را بازنویسی می‌کند که گمان می‌رفت از آب‌های هند ناپدید شده است.»
کابادا بلانکو می‌گوید: «سال‌ها، وجود لاک‌پشت کانتور در تنوع زیستی شلوغ هند به سختی زمزمه میشد، چون به قدری کم دیده میشد که حضورش مانند شبحی از گذشته به نظر می‌رسید.»
«مطالعه‌ی ما روایتی از کشف دوباره و یافتن امید در داستان‌هایی است که مردمان محلی روایت می‌کنند و همچنین زمینه‌ساز آینده‌ای است که در آن، این گونه‌ی باشکوه نه فقط می‌تواند زنده بماند، بلکه می‌تواند تولیدمثل کند و جمعیتش افزایش یابد.»
