تابناک ایلام ، بهروز مردانی ::از زمان آغاز پیدایش ویروس مشهور کرونا اصطلاحات و واژه هایی در سازمان بهداشت جهانی تعریف و باب شد که ملاک عمل تصمیم گیری ها و اجرای شیوه نامه ها بود.
اصلاحاتی مثل رنگ بندی، پروتکل ها، محدودیت‌ها و...که همگی مرتبط و در پی هم بوده و مهمترین بستر مبارزه با کرونا را شکل می دهند.
رنگ بندی کرونایی مهمترین اصطلاحی بود که سازمان بهداشت جهانی بر طبق آن رعایت پروتکل ها و عملیاتی کردن محدودیت‌ها را ترسیم و اجرایی نمود.
به نحوی که براساس میزان مبتلایان و بستری ها در هر منطقه رنگ آن را مشخص و بر مبنای آن رنگ (قرمز، نارنجی، زرد، آبی) پروتکلها را عملیاتی و محدودیت‌ها را اجرایی می کردند.
رنگ قرمز وضعیت بحرانی و حادترین نوع شرایط کرونایی را در هر شهر به لحاظ آمار بالای ابتلا را نشان میداد و به همین منظور شدیدترین محدودیت‌ها و سختگیری ها را در آن مناطق اعمال می گردید.
با این تعریف شهرستان آبدانان این ایام بر اساس آمار وزارت بهداشت و نیز شواهد موجود در وضعیت قرمز کرونایی قرار و اکثر خانواده ها با این ویروس منحوس دست و پنجه نرم می کنند.
ولیکن علیرغم اعلام وضعیت قرمز و اعلان هشدار عملا هیچگونه تصمیم گیری و یا هشداری در خصوص اهمال محدودیت‌ها و اجرای پروتکل ها از جانب هیچ نهاد و مسئولی جز اعلام آن از جانب ریاست دانشگاه علوم پزشکی استان مشاهده نشده و همه چیز در حالت عادی و به حال خود رها شده است.
سوالی که در اینجا مطرح می شود این است که اگر کرونا پایان و همه چیز خاتمه یافته دلیل اعلام رنک بندی ها چیست ؟
مگر قرار نیست رعایت پروتکل ها و اجرای محدودیت‌ها بر اساس این رنک بندی ها و هدف از اعلام آن اجرای بی کم و کاست دستورالعملهای خاص آن رنگ باشد؟
چرا رنگ بندی ها اعلام ولیکن دستورالعملهای مرتبط با آن اجرایی نمی شود؟
اینکه پروژه تزریق واکسیناسیون تقریبا بالای ۸۰ درصد انجام و گذشت دو سال از عمر ویروس آن را ضعیف و از قدرت کشندگی آن کاسته شده دلیلی بر عادی انگاری و عدم اجرای پروتکل ها نیست چرا که عوارض جانبی آن از جمله درگیری و ابتلای اکثر اعضای خانواده و بالطبع محیط پیرامون و از همه مهمتر هزینه گزاف درمان با توجه به افزایش سرسام آور قیمت دارو کمتر از کشندگی آن نیست و مسبب آن می تواند متولیان و تصمیم گیرانی باشد که بیخیال موضوع شده و سر خود را زیر برف فرو کرده اند.
همانطور که اشاره شد این روزها کرونا در شهرستان آبدانان جولان می دهد و کسی هم پیگیر ماجرا نیست و آنچه که در این بین از بین می رود جان و مال مردمی بینوا است که قربانی ویروسی سرکش و بی رحم می شود.
بهروز
