خرمشهر را آن روزها * خونین شهر* نامیدند، همان روزهایی که دشمنان تا دندان مسلح، وطن را نشانه رفته بودند.
خرمشهر نماد صبر است، نماد ایثار و سربلندی وطن است، آن هنگام که بعثیان به خیال اشغال و براندازی انقلاب نوپای ایران جنگی را علیه جمهوری اسلامی ایران به راه انداختند ؛ که *دفاع مقدس* نام گرفت و هشت سال به دراز کشید.
فرزندان این خاک از غرب و جنوب ایستادند و تا پای جان از وطن دفاع کردند، و رویای بعثیان را آن هنگام که در خرمشهر نوشتند * آمده ایم که بمانیم * رویا باقی گذاشتند.
خرمشهر آن روزها خونین شهر شد، تا ایران؛ ایران بماند و ما بعدها در کلاس های درسمان با زبان شیرین * فارسی* شهامت فرزندان این آب وخاک را درس بگیریم و پاس بداریم.
جهان آرا زنده است چون هنوز خرمشهر زنده است و نفس می کشد به یمن شهامت فرزندانش، وطن عزیز است چه آباد و چه ویران، آن روزها با دستان خالی از زن و مرد ایستادند تا وطن، برقرا باشد ، و ایستادند روزها را در زیر آتش کینه دشمن تا خونین شهر را که رنگ شهر دیگر به چهره نداشت، آزادش کنند و کوچه به کوچه های ویران و میدان های جنگ زده اش را از نو بسازنند وآبادش کنند. و امروز خرمشهر نماد آزادگی و ایثار است، سر بلند است از غیرت مردانش از ایستادگی زنانش و از صبر خواهرانش و از استقامت پسرانش،خرمشهر آن روز ها همه ی ایران شد، هر چند نخل هایش شکست، هر چند خمپاره خانههایش را نشانه رفت، اما همه ی ایران ایستاد تا مبادا که آتش جنگ شهرهای دیگر را نشانه رود، ایستاد و ماند تا وطن، وطن بماند.
خونین شهر ایستاد؛ هرچند که دیگر جهان آرا، و دیگر فرزندان د لیرش نبودند و از چنگ دشمن آزاد شد تا خرمشهر همچنان ایران بماند، و تاریخ تا به آن روز مانند خرمشهر رابه خود ندیده بود که ذره ای از خاک وطن به یغما نرفت.
* سوم خرداد* امروز پیامی است برای جهانیان که ایران با جانبازی و جانباختگی فرزندانش ایستاده است، هرچند که قامت ایستاده به خاک افتد ولی هرگز تن به ذلت نمی دهند.
به قلم حدیث جمشیدی