سجاد افسر ، گاهی اوقات برای بنده و خیلی از افراد این سوال پیش می آید که تفاوت بین بعضی از مشاغل از لحاظ "خدمت به مردم"در چیست؟که چنین مشاغلی از لحاظ حقوقی و درآمد فاصله زیادی از بقیه را شامل می شوند.
در پاسخ به بعضی از فاکتورهایی همچون :سختی شغل،بدی آب وهوا،شیفت کاری خواهیم رسید.
ولی در مقایسه بین خیل عظیمی از مشاغل تفاوت چندانی در زمینه ی "خدمت رسانی "به مردم مشاهده نمی شود ،اکنون چند سوال پیش خواهد آمد.
چرا بعضی از مشاغل خواهان و داوطلبان زیادی دارند؟ مگر در همه ی مشاغل هدف "خدمت"نمی باشد؟با این وجود چرا بعضی از مشاغل درآمد وحقوق بیشتری را شامل می شوند؟چرا بعضی از مشاغل امتیازات و شرایط بهتری دارند؟
در این مطلب سعی شده مقایسه اجمالی بین شغلی تحت عنوان نماینده مجلس( که به احتمال زیاد منبع درآمد دهم) فرد می باشد و گاها شغل محسوب نمی شود با یک معلم ساده پرداخته شود..
همه ی ما استحضار داریم که در مارتن انتخابات ،افراد حاضر در صحنه با بستن کمربند خدمت و نواختن در ساز آن ،گلو پر باد می کنند و در متینگ های انتخاباتی عرض اندام می کنند و در رویای خدمت رسانی به مردم شب و روز خواب و خوراک ندارند! و همچنین همگان مستحضریم شغل شریف معلمی به گواه تاریخ هدفی جزء خدمت به خلق در آن وجود ندارد ، چه از شروع تاریخ زندگی بشر که خداوند با فرستادن پیامبران خود ، راه خدمت را نشان داده است چه تا کنون که انبوهی از افراد در قامت معلم ، چنین خدمتی را به جامعه انجام می دهند.
حال باید سوال شود تفاوت های بین خدمت رسانی یک نماینده ی مجلس به مردم و خدمت رسانی یک معلم در چیست؟
چرا رنگ و بوی خدمت در قامت نماینده ی مجلس با خدمت در قامت معلم متفاوت می باشد؟
چرا جمعیت کثیری از افراد جامعه برای قرار گرفتن در قالب خدمت نمایندگی مجلس سر و پا می شکنند و سودای خدمت در ردای نمایندگی را دارند ، ولی خدمت در کسوت معلمی هواداران خاص خود را ندارد ، و گاها از ناچاری می باشد؟ (البته باید گفت خیل عظیمی از معلمان کشور،عاشقانه شغل خود را دوست دارند و با وجدان های بیدار در راه آینده سازی تلاش می کنند ، ولی متاسفانه تورم اقتصادی و حقوق های ناچیز دلسردشان می کند)
چرا یک نماینده ی مجلس برای رسیدن به کرسی "خدمت به مردم"میلیون ها تومان هزینه ی تبلیغاتی و مهمانی می کند اما برای کسب کرسی خدمت معلمی ، نیاز به چنین هزینه های وجود ندارد؟
چرا یک نماینده ی مجلس در راستای خدمت به مردم مشمول امتیازات ویژه همچون حق مسکن،ایاب و ذهاب ، غذا ، حق تلفن و استخر می باشد ولی یک معلم که کیلومترها دور از خانواده خود در سخت ترین مناطق کشور خدمت می کند از چنین امتیازاتی محروم می باشد؟ آیا یک معلم نیاز به امکانات اولیه زندگی ندارد؟
چرا خانواده ، اقوام و بستگان یک نماینده ی مجلس با غرور و افتخار به جایگاه فرد نگاه می کنند ولی در مورد معلمان جامعه ، این موضوع صدق نمی کند (واقعیت امروز جامعه) مگر تفاوت جایگاه خدمتی چند پله می باشد؟
چرا فرزندان یک نماینده سوار بر ماشین های آخرین سیستم در سواحل کشورهای دیگر تفریح می کنند و آینده ی شغلی خود را تضمین می بینند اما فرزندان یک معلم آرزوی یک دوچرخه در سر و آینده نا معلوم را در پیش روی خود می بینند؟
چرا یک نماینده با راننده شخصی و محافظان زیاد به محل خدمت رفت و آمد می کند ولی یک معلم تنها و با پای پیاده؟
چرا یک معلم اگر نماینده مجلس شود در کسری از ثانیه تفاوت "خدمت رسانی "را همگان در وضعیت رفاهی خانوادگی او می بینند ؟ چه شده است؟ مگر تفاوت خدمت رسانی چقدر می باشد؟
در پایان این جمله را متذکر می شوم ،عبادت جزءخدمت به خلق نیست اما صد حیف این کجا و آن کجا...
