به گزارش تابناک،پیشینه قلمزنی به زمان سکاها یا سیت ها نسبت داده می شود که نژاد آریایی داشتند. آثار قلمزنی اندکی از دوره مادها که در سده هفتم ق.م در شمال ایران روی کار آمدند به یادگار مانده است.
براساس این گزارش،اشیای به دست آمده از آذربایجان حاکی از آن است که از نفوذ سکاها به تدریج کاسته شده و سبک مادها در این زمان جای آن را گرفته است. مدارک فلزی به دست آمده از زمان مادها به ویژه در قرن شش و هفت پیش از میلاد، اشیای زیویه از توابع سنندج است که در میان آن ها آثاری از طلا و نقره و وسایل زینتی و زیورآلاتی،چون جام طلا و مجسمه هایی از حیوانات به سبک های آشوری و سکایی و... به چشم می خورد.
با روی کار آمدن پارس ها و تشکیل حکومت هخامنشی (330- 550 ق م ) هنر قلمزنی تحوّل یافت از جمله اشیای شناخته شده در دوره هخامنشی دو لوح سیمین است که در موزه ملی ایران نگهداری می شود.
در دوره ساسانی (224 تا 650 میلادی) ساخت اشیا به سه طریق زیر انجام می شد:
1.به وسیله چکشکاری بر ورق سرد.
2.به وسیله ریختگی و ساخت ظروف آستردار از ورق.
3.تراش با چرخ
در عصر صفوی که دوران طلایی هنر ایران به شمار می رود، قلمزنی بسیار گسترش یافت. اجرای نقوش ظریف و بسیار ریز و زیبا جای نقوش درشت و ضخیم را در تزیین اشیاء گرفت. در زمان قاجار هنر قلمزنی رو به ضعف نهاد. در این دوران ساخت جعبه های قلمزنی با نگارش خطوط و خوشنویسی و طلاکوب و اسطرلاب سازی به شیوه قلمزنی و مشبک کاری مرسوم و متداول بود.
در سال های اخیر حیات دوباره این هنر و زنده کردن سنن ارزشمند گذشته به همراه نوآوری هایی در آن، مدیون تلاش هنرمندان قلمزنی سازمان میراث فرهنگی و گردشگری است.
ابزارهایی که به طور مستقیم در هنر قلمزنی به کار می روند چکش و قلم است که هنرمند با استفاده از آن ها زیباترین آثار هنری را می سازد.
هنر قلمزنی در استان کرمانشاه روزگاری جلوه ای خاص داشته است و قلمزنان بزرگی در این خطه مشغول فعالیت بوده اند که آخرین فرد از تبار قلمزنان حرفه ای شهر کرمانشاه استاد علی اکبر عین القضایی است که با تدریس قلمزنی به جوانان کرمانشاهی دست به احیاء این هنر زد.
قلمزنان هنرمند کرمانشاهی با الهام از آثار تاریخی دوره هخامنشی و ساسانی و طبیعت منطقه، در نهایت ظرافت و زیبایی، آثار هنری زیبایی را خلق کرده اند که خریدار جهانی هم دارد.