سخنی از سر ماتم برای این روزهای شهری که چونان مادری مهربان پذیرای نخستین آدمیان بود در ابتدای تمدن بشری. هرچند اکنون کمتر مورد توجه قرار میگیرد، کمتر مورد لطف و از همه مهمتر کمتر مورد بذل دقت، مدیریت و آبادانی .
سیاه نمایی از سر رقابتی ، قصه ی پر آب چشم این روزهای شهرمان هرچند به زعم بسیاری غیراخلاقی در کارزاری انتخاباتی پروپاگاندا یی برای پیروزی تلقی میگردد .اما ً و صرفا منصف باشیم و در نهان خلوت کنیم و یا حتی چونان عامه مردم لباسی به رنگ آنان بپوشیم به خانه هایشان سرکی بکشیم برای شنیدن درد دل هایشان، م قصه غم انگیزتر ی شود و ًقطعا جستن چاره جزء ضروریات واجب و غیرقابل کتمان.
لیک در کنار همه اینها باید در نظر داشت کرمانشاه، دیار زیبای زاگرس، چنان پتانسیل های بالقوه ای در خود دارد که کافی است از سر انسانیت و غیرت، کمر همت بربندیم تا لبخند شهروندانش همچون طبیعت دیبا و هفت رنگش، از خوشی جانمان را لبریز کند .این رضایت و لبخند و رفا ه مردمی که مدت ها در سایه ظلم و جفا و محرومیت بوده، ارزشی فراتر از قصور بخاطر ترس از نتوانستن ها دارد .
پس جا دارد برخیزیم همه باهم و عهد کنیم جز به منفعت عامه مردم، جز به آبادانی این شهر و جز به خلق فرصتها به چیزی نیندیشیم. شخص به منفعت ی خودمان .چه خوب می ًخصوصا دانیم شادی و رفاه تنها یک نفر، سرابی است که از دور خوش مینماید. اما واقع بینانه اگر بود و دور از آرزو، باید گفت آمارها نشان می دهد با برنامه ای بلند مدت، جامع و مدبرانه، کرمانشاه شهری است با ظرفیت هایی مثال زدنی .از این رو رسیدن به خواستههای معقول شهروندان در واقع آرزو نیست حق طبیعی است. ، ظرفیت های ویژه ای در بخش کشاورزی ، کرمانشاه از لحاظ شرایط جوی و آب و هوایی دامپروری و ...دارد .چه آنکه از گذشته نیز شغل اکثر بومیان این منطقه بوده است .اما سوال اینجاست برنامه مدیران ارشد شهر برای توسعه و حمایت این بخش چیست؟ ارائه برنامه ای شفاف و مبتنی بر درک صحیح از شرایط ا به رونق ین شهر و در ادامه به شکوفایی ًقطعا اقتصادی کرمانشاه کمک خواهد کرد .مساله ای که به شدت مورد نیاز این شهر و به حق یکی از دلمشغولی های شهروندان بوده که خلا آن علت بسیاری از بزه های اجتماعی است. شرایط جغرافیایی استان و همینطور شهر کرمانشاه به عنوان مرکز غرب ، پتانسیل بعدی کشور است .
باز هم بی پروا باید پرسید برای این ظرفیت عظیم چه برنامه ای داریم؟ حتی شفاف تر، چقدر فرصت هدر داده ایم؟ با مدیریت ناکارآمد تا کنون چقدر از قطب غرب بودن دور شده ایم؟ چقدر در جذب سرمایه به عنوان استان مرزی ضعیف عمل کرده ایم؟ باید صادق بود و پذیرفت که کم اشتباه صورت نگرفته است. راه هرچند سخت و دشوار، هرچند بلند مدت اما رفتنی و یافتنی است .باید چاره ای اندیشید، انتخاب کرد و مطمئن بود اگر قرار بر تغییر و بهبود باشد، چاره این اصلاح تنها در گزینش صحیح و عاقلانه است .ن
مونه بارز بی توجهی به انتخابی که توسط تک تک ما انجام می شود هم اکنون هرروزه جلوی دید ماست .با چهره کریه ای که از شهرمان برجا مانده است .منوریل کرمانشاه به عنوان یکی از غیرکارشناسانه ترین پروژه های کشور، نه تنها به اصول شهرسازی بی توجه بوده که بخش زیادی از سرمایه استان را در سال های اخیر به خود اختصاص داده، آن هم در شرایطی که کرمانشاه با توجه به میزان محرومیتی که دارد جایی برای هدر رفت چنین سرمایه های نیست .
اما مشکلی که دوستان شهرداری سالهاست با پروژه منوریل برای کرمانشاه ایجاد کرده اند تنها به تخریب مناطق زیبای شهر یا آسیب به بناهای تاریخی و هدر رفت سرمایه مربوط نمی شود و مشکل ریشه ای تر از این حرفهاست .منوریل به عنوان ضعیف ترین گزینه برای حل ترافیک شهری شناخته شده است. ارتفاع از زمین برای ایستگاه ها و قطار باعث می شود در صورت بروز سانحه، اوضاع تا حد زیادی از کنترل خارج شود .از طرف دیگر منوریل را برای حل چه مشکلی احداث کردیم؟ ترافیک؟ آیا با منوریل بر این مشکل غلبه می کنیم؟ به
اعتقاد کارشناسان پاسخ این سوال خیر است .منوریل کرمانشاه، نمادی از تصمیم گیری مدیرانی است که بدون مطالعه و توجه به پیامدهای این طرح عظیم، دست به اجرای این پروژه ی پر حاشیه برده اند. اگر خواهان آنیم که چنین مشکلاتی دوباره روی ندهد، سرمایه ها وارد شود و در جای درست هزینه شود .اگر صدای اعتراض وزارت کشور بلند شده و دادها را بر سر مسئولان شهری روا داشته، اگر می خواهیم درست حرکت کنیم و با برنامه، اولین قدم انداختن رای در صندوق آرا با چشمانی باز است.
محمدرضا دادگر