بر هیچکس پوشیده نیست که در شرایط کنونی و مقطع حساسی که جامعه ما در آن به سر می برد، رواج نومیدی و تقویت احساس یأس عرصه را بیش از پیش بر همه تنگ خواهد کرد، شیوع و طغیان بیماری های ویروسی، فشارهای اقتصادی ناشی از تحریم های جهانی علیه جمهوری اسلامی ایران و اخیرا با اوج گیری جنگ میان اوکراین و روسیه و تبعات اقتصادی آن به نوعی دایره امنیت و شادمانی در جامعه تنگ تر شده است.
در شرایطی که با گذشت بیش از ۴ دهه از انقلاب اسلامی، انتظار برای عمران، آبادانی و توسعه بیش از پیش افزایش می یابد و جمعیت جوانی که با استانداردهای تازه ای به دنبال هویت یابی شغلی، اجتماعی و .. هستند، انتظارات و توقعاتی مشابه گذشته ندارند و در پاره ای از اوقات چند گانگی ها، حرکت در مسیر درست را برایشان دشوار تر می کند.
در چنین موقعیتی عرصه برای جولان دهی دشمن فراهم است، عده‌ای حقوق می‌گیرند تا مردم را ناامید کنند و با دسیسه چینی و توطئه به طرق مختلف به احساس یأس و نومیدی در جامعه دامن بزنند و عرصه امنیت، امید و شادمانی را برای مردم تنگ تر کنند.
بی شک دشمن به دنبال نابودی ملت ایران است و جنگ نرم بهترین بستر برای ابراز این دشمنی است تا با استفاده از ابزارهای مختلف و شگردهای گوناگون، ایرانی را سست و بی رمق کنند و همواره تمامی ترفندهای دشمن همراه با القای ناامیدی است.
جامعه ناامید و بی انگیزه برای ساختن فردایی بهتر، ضعیف و بی رمق می شود و اثری از تحرک، پویایی و نشاط در آن به چشم نمی خورد، بنابراین برای مقابله با ابزار دشمن باید عده ای با سلاح مناسب ایستاده و جنگ نرم را خنثی کنند.
در این میان برخی افراد با عنوان دلسوزی و شفاف سازی، هیزم در آتش دشمن انداخته و بعضا به اغراق در بیانِ حقیقی شرایط و سیاه نمایی می پردازند، استفاده از الفاظ و عناوینِ تلخ در تشریح شرایط کنونی جامعه و وضعیت اقتصادی، بعضا از سوی برخی افراد که تریبون به دست هستند، دیده می شود و یا عده ای در دنیای حقیقی و مجازی در مسیر طراحی دشمن سخن می گویند.
نباید فراموش کرد، در این شرایط مرز میان دشمنی و دوستی برای ملت از مو باریک تر است و بازنده کسی است که در مسیر طراحی های دشمن حرکت کند، در راستای تاکید بر اهمیت امید آفرینی مقام معظم رهبری در بخشی از فرمایشات نوروزی خود به موضوع امید اشاره کردند و در این راستا فرمودند: امید، عامل مهم حرکت و پیشرفت مردم ما است و افرادی که برای مردم سخن می‌گویند، باید برای آنان امید ایجاد کنند.
متاسفانه امروز داشته ها را اندک می شماریم، در پاره ای از اوقات هم موضوعات حل شدنی و ساده، به خاطر ذهنیت های منفی، بزرگنمایی می‌شوند و ذهن جامعه را بی جهت درگیر خود می‌کنند اما نیک می دانیم که به دنبال امیدواری و امید آفرینی احساس امنیت منتشر می شود و افراد را برای تلاش بیشتر و دستیابی به موفقیت‌ها هدایت می کند و امید اجتماعی، انگیزه و ترسیم آینده ای روشن را در دل افراد ایجاد می کند.
یک نمونه از انتشار نومیدی در جامعه، دودی است که در برهه های مختلف از کُنده جشنواره های هنری و سینماییِ بیگانه بلند می شود که با تشویق های طولانی مدتِ هنجار شکنانِ جامعه ایرانی، دست را درست بر نقطه امنِ ایمان، باور و اعتقاداتِ ملت ایران می گذارند که هدفی جز ترویج هنجار شکنی و پشت کردن بر اعتقادات و باورهای ایرانیِ مسلمان ندارد، این امور جمیعا مستقیم و غیر مستقیم عرصه امنِ ایرانی را تنگ کرده و او را در مسیر تشکیک و ناامیدی قرار می دهد.
سلاح امید و لزوم تقویت آن در جامعه به اندازه ای تاثیرگذار است که در کلام رهبر معظم انقلاب نیز، بارها شاهد تاکید بر این امر هستیم، آن چنان که می فرمایند: گاهی روی یک مشکل خاص که چندان هم مهم نیست مدام تکیه می کنیم، مدام تکرار می کنیم، مدام می گوییم، مدام مرثیه خوانی می کنیم، امید در دل جوان فرو می‌نشیند و امید در دل جوان ها کم‌فروغ می شود.
به راستی که تشبیه و بیانی بلیغ تر از این برای توجیه اهمیتِ امید آفرینی و انتشار آن در جامعه نمی توان یافت، رهبر معظم انقلاب با تاکید بر جهاد تبیین و بیانِر ویدادهای مختلفِ انقلاب اسلامی هم به نوعی بر امید آفرینی در جامعه تاکید نمودند، به این معنی که روایت های انقلابی و رشادت هایی که از سوی جوانان عزتمند و سربلند دیروز صورت گرفت، انگیزه و امید را در دلِ جوانِ امروز که گرفتار دو راهی های سنت و مدرنیته است و گاهی تشخیص سره از ناسره برایش دشوار می شود روشن و به مثابه چراغ راهی است که نورِ و روشنایی را برایش مشعشع می کند.
یادآوریِ رشادت ها و دلاور مردی های مردانِ همین سرزمین که شجاعانه در مقابل مشقت ها، ایستادگی کردند و پرچم ایرانِ اسلامی را به اهتزاز درآوردند، برای جوانانِ امروز، امیدی ایجاد می کند تا بدانند اگر پیشتر جوانانِ این سرزمین؛ ساختند.. امروز هم ساخته می شود.
به واقع ایجاد امید برای جوانانِ امروز، انبساط خاطر فراهم می کند، اگر چه تزریق امید در همه سطوح جامعه ضروری است و مردم با امیدواری می‌توانند در جهت پیشبرد اهداف والا و ارزنده گام بردارند.
امید یک ملت نسبت به آینده ناشی از احساسِ غرور ملی، وطن‌دوستی و اعتماد به نفس آن ها است و برخی موارد از جمله داشتن انگیزه برای تحرک و پویایی و تلاش، تحمل سختی ها و اهداف بزرگ نشانه های یک ملت امیدوار است؛ ایرانِ آباد و سرفراز و جوانانِ غیور و نیک نامش، امروز بیش از هر چیز نیازمند روشن نگاه داشتن چراغِ امید هستند، ولو در برهه هایی با پس لرزه های دشمن یا توپ در زمین بیگانه انداختنِ خودی ها، کم سو شود، اما همچنان درخشان و پر فروغ است.