به گزارش خبرگزاری تابناک کرمانشاه به نقل از ایسنا، امیر محمد شهبازی در آستانه روز دانشجو (۱۶ آذر) بااشاره به فعالیت کانون‌های فرهنگی در حوزه‌های فرهنگی، هنری، اجتماعی و دینی، اظهار کرد: کانون‌های فرهنگی این زمینه را برای دانشجویان فراهم کرده اند تا در کنار مباحث علمی که در دانشگاه می‌آموزند، در حوزه‌های مختلف فرهنگی هم فعالیت داشته باشند.
وی افزود: یکی از رسالت‌های اصلی این کانون‌ها که طی چندسال اخیر روی آن توجه زیادی شده، بحث مسئولیت پذیری اجتماعی است، بگونه‌ای که دانشجویان عضو کانون‌ها در خدمات رسانی به مناطق محروم پیشگام شده اند.
دبیر کانون‌های فرهنگی دانشگاه رازی با بیان اینکه کانون‌های فرهنگی این دانشگاه هم در این زمینه طی سال‌های اخیر خوب درخشیده اند، گفت: در زلزله سرپلذهاب، سیل ۱۳۹۸ در لرستان و مناطق محروم کرمانشاه، کرونا، واکسیناسیون و ... دانشجویان دانشگاه رازی فراتر از یک دانشجو و در حد یک امدادگر ظاهر شدند.
وی در ادامه با اذعان به اینکه علیرغم فعالیت‌های خوب انجام شده به نسبت گذشته نقش تشکل‌های دانشجویی بویژه کانون‌های فرهنگی در جامعه و دانشگاه کمرنگ شده و منفعل‌تر شده اند، عنوان کرد: تا سال ۱۳۹۸ این حس وجود داشت که تشکل‌های دانشجویی کمرنگ شده اند و از این سال با آمدن کرونا این مسئله بیشتر به چشم خورد، درحالیکه تا پیش از آن تشکل‌های دانشجویی در حوزه‌های مختلفی در کشور تاثیر گذار بودند و در مباحث مختلف استان مانند انتخابات و مسائل علمی و. نقش داشتند.
شهبازی با بیان اینکه عمده فعالیت تشکل‌های دانشجویی به برگزاری چند کارگاه آموزشی و نهایتا مسابقات دانشجویی محدود شده، گفت: تشکل‌های دانشجویی دیگر آن قدرت سابق را ندارند و شاید یکی از دلایل آن کرونا و دلیل دیگر هم نوع نگاه مسئولین دانشگاه به این تشکل‌ها است که حمایت چندانی از آن نمی‌کنند.
دبیر کانون‌های فرهنگی دانشگاه رازی تصریح کرد: تشکل‌های دانشجویی خصوصا کانون‌های فرهنگی از دانشگاه‌ها انتظار دارند که از آن‌ها حمایت کنند، چراکه یکی از مشکلات مهم کنونی تشکل‌ها عدم حمایت‌های مالی است.
وی یادآورشد: عدم حمایت مالی دانشگاه‌ها از تشکل‌های دانشجویی رفته رفته جدایی آن‌ها را از دانشگاه به همراه داشته و باعث شده به سمت اسپانسر‌ها بروند و این از ضعف دانشگاه است که تشکل‌ها از نظر مالی به سمت خارج از آن بروند. از طرفی دانشجویان را برای عضویت در تشکل‌ها دلسرد می‌کند.
شهبازی با بیان اینکه این مشکل در دانشگاه رازی برای کانون‌های فرهنگی بیشتر دیده می‌شود، عنوان کرد: در دانشگاهی مانند دانشگاه تهران اگر کمک مالی چندانی به کانون‌ها نمی‌شود، در مقابل تجهیزات و امکانات رایگان مناسبی را برای ادامه فعالیت هایشان در اختیارشان قرار می‌دهند.
وی با گلایه از عدم حمایت‌های صنفی و فرهنگی و اجتماعی از تشکل‌ها در دانشگاه رازی افزود: متاسفانه با تشکل‌های دانشجویی در دانشگاه رازی سلیقه‌ای برخورد می‌شود و گا‌ها محدودیت‌هایی را برای آن‌ها ایجاد می‌کنند. برای مثال علیرغم اینکه کانون‌های فرهنگی از نظر سیاسی یک تشکل کاملا بی طرف است، اما بیشترین ضرر را هم بین تشکل‌ها می‌بیند.
دبیر کانون‌های فرهنگی دانشگاه رازی با بیان اینکه این دانشگاه توجهی به کانون‌های فرهنگی ندارد، گفت: در دانشگاه رازی کانون فرهنگی حتی یک اتاق مجزا هم برای فعالیت ندارد، این درحالی است که تشکل‌های سیاسی در هر دانشکده یک شعبه دارند، درحالیکه ما فعالیت هایمان را به شایستگی انجام داده ایم وتاکنون افتخارآفرینی‌های زیادی را برای دانشگاهمان در سطح کشور داشته ایم و هرساله در جشنواره "رویش" مقام آور هستیم.
وی ادامه داد: اینکه بدور از تظاهر و ریا در دانشگاه فعالیت می‌کنیم باعث شده تا کمتر مورد توجه مسئولین باشیم، بویژه در دوره ریاست سابق دانشگاه که حتی باوجود درخواست‌های مکرر حتی یک بار برای کانون‌های فرهنگی وقت نگذاشتند تا در جریان مشکلات و دغدغه‌های آن‌ها قرار گیرند و قوت قلبی برای ادامه فعالیت اعضای این کانون‌ها باشد و بتوانند در کارشان جدی‌تر باشند.
شهبازی با تاکید براینکه این مشکل فقط مختص دانشگاه رازی نیست و در سایر دانشگاه‌های ایران هم وجود دارد، گفت: ما طفلِ یتیم دانشگاه شده ایم و، چون دعوا نمی‌کنیم، بیانیه نمی‌دهیم و مشکل کمتری درست می‌کنیم، بجای اینکه قدر دانمان باشند کمتر ما را مورد توجه قرار می‌دهند.
وی ثمره این بی توجهی را بی رغبتی دانشجویان برای عضویت در کانون‌های فرهنگی دانست و افزود: این مشکل تاجایی پیش رفته که در آخرین انتخابات کانون‌های فرهنگی دانشگاه رازی، دو کانون زیرمجموعه ما به علت به حد نصاب نرسیدن ثبت نام‌ها انتخاباتشان برگزار نشد.
دبیر کانون‌های فرهنگی دانشگاه رازی در ادامه به چرایی کمرنگ بودن ورود این کانون‌ها به معضلات فرهنگی اجتماع بویژه در دانشگاه‌ها پرداخت و عنوان کرد: هرچند که در کشور ما بودجه خوبی به حوزه فرهنگ داده می‌شود، اما بنا به دلایلی همچون برخی سخت گیری‌ها و عدم اجرای برنامه‌ها طبق چارچوب، شاهدیم نتیجه چندانی گرفته نمی‌شود.
وی با بیان اینکه این نوع سخت گیری‌ها در دانشگاه‌ها و روی برنامه‌های کانون‌های فرهنگی دانشگاه هم وجود دارد، گفت: برای مثال تلاش کردیم تا روی برخی تهاجمات فرهنگی دشمن همچون ترویج فرهنگ همجنسگرایی کار کنیم، اما متاسفانه سنگ اندازی‌هایی که کردند مانع از اجرای این برنامه شد. یا اینکه اجازه ورود به برخی تابو‌های دیگر مانند خودکشی و... را هم به ما نمی‌دهند.
شهبازی در پایان بااشاره به ورود نسلی جدید به دانشگاه‌ها (دهه هشتادی ها) گفت: این نسل تفاوت‌های زیادی با دهه‌های قبلی دارند و قشر مطالبه گری هستند، بنابراین از مسئولین می‌خواهم که زمینه را باز بگذارند و اجازه دهند این نسل از راه درست مطالباتشان را بیان کنند. مسئولین باید راه را باز بگذارند تا این قشر از راه درست مطالباتشان را پیگیری کنند که قطعا نتیجه آن مثبت خواهد بود.